خط حمله میلان در بحران؟ بررسی بازی قبل از دربی
بازگشت تلخ میلان پیش از دربی کوپا ایتالیا؛ چه بر سر خط حمله آمده است؟
در حالی‌که هواداران باشگاه میلان پس از پیروزی پرگل مقابل اودینزه امیدوار بودند که تیمشان روند خوبی را در پیش گیرد، اما شکست ناامیدکننده مقابل آتالانتا بار دیگر ضعف‌های بزرگ این تیم را به‌ویژه در فاز تهاجمی آشکار کرد. خط حمله‌ای که با حضور بازیکنانی مانند رافائل لیائو، کریستین پولیسیچ، سانتیاگو خیمنز، ژوائو فلیکس و تامی آبراهام باید جزو ترسناک‌ترین خطوط هجومی سری آ محسوب شود، نه‌تنها نتوانست گلی به ثمر برساند، بلکه حتی یک شوت در چارچوب هم ثبت نکرد.
از چهار گل تا صفر شوت؛ افتی عجیب در عرض چند روز
تنها چند روز پیش، میلان با نمایشی تماشایی برابر اودینزه چهار بار دروازه حریف را باز کرد؛ آن هم با گل‌هایی از چهار بازیکن متفاوت. این برد باعث شد برخی تحلیل‌گران تصور کنند که سرانجام “مهاجمان میلان” به فرم مطلوب رسیده‌اند. اما این خوش‌بینی‌ها خیلی دوام نیاورد.
در بازی مقابل آتالانتا، روسونری نمایشی کاملاً متفاوت از خود به‌جا گذاشت. تیمی که مقابل اودینزه بی‌رحمانه حمله می‌کرد، مقابل آتالانتا هیچ نشانی از آن تهاجم منسجم نداشت. آمار بازی به وضوح همه‌چیز را فاش می‌کند: تنها یک شوت که آن هم توسط مدافعان حریف بلوکه شد و به راحتی در اختیار دروازه‌بان قرار گرفت.
خط حمله میلان؛ جمعی از ستاره‌ها، اما بدون هماهنگی
با نگاهی دقیق‌تر به ترکیب هجومی میلان، نام‌هایی دیده می‌شود که هرکدام می‌توانند برگ برنده تیم‌های بزرگ باشند. اما چرا این ستاره‌ها نمی‌توانند کنار هم عملکرد خوبی داشته باشند؟ تمرکز این بخش از مقاله بر بررسی وضعیت مهاجمان میلان است:
رافائل لیائو: بازیکنی با توانایی‌های فنی بالا، اما نوسانات او در بازی‌های مختلف به تیم ضربه زده است. در دیدار برابر آتالانتا، او موقعیتی عالی داشت اما نتوانست آن را تبدیل به گل کند.
کریستین پولیسیچ: زیر فشار دفاع آتالانتا محو شد. شاید خستگی یا عدم دریافت پاس‌های مناسب از خط میانی، دلیلی برای نمایش ضعیف او باشد.
ژوائو فلیکس: با امید زیادی به میلان پیوست تا دوباره بدرخشد. اما عملکردش همچنان دور از انتظار است.
سانتیاگو خیمنز: بازیکنی با توان گل‌زنی بالا، اما تازه از مصدومیت برگشته و هنوز با فرم ایده‌آل فاصله دارد. برخی معتقدند که او با فضای سری آ سازگار نیست.
تامی آبراهام: هنوز فرصت زیادی برای نمایش توانایی‌هایش نداشته، اما به نظر نمی‌رسد بتواند به‌تنهایی ناجی خط حمله باشد.
دلیل اصلی ناکامی مهاجمان میلان چیست؟
یکی از دلایل اصلی ناکارآمدی مهاجمان میلان، ضعف در ساختارسازی در میانه زمین است. بازیکنان خط میانی نتوانسته‌اند موقعیت‌های خطرناکی برای مهاجمان ایجاد کنند. در دنیای فوتبال، حتی بهترین مهاجمان هم بدون تغذیه مناسب از خط هافبک نمی‌توانند عملکرد مثبتی داشته باشند.
از طرف دیگر، نبود برنامه‌ریزی منسجم در تاکتیک‌های هجومی باعث شده است که تیم تنها به حرکات فردی وابسته باشد. این مسئله در برابر تیم‌هایی مانند آتالانتا که دفاعی فشرده و سازمان‌یافته دارند، کاملاً ناکارآمد است.
سرمایه‌گذاری ناکارآمد در نقل‌وانتقالات زمستانی
باشگاه میلان در ژانویه هزینه زیادی برای تقویت خط حمله انجام داد، اما نتیجه این سرمایه‌گذاری هنوز قابل لمس نیست. عملکرد ضعیف مهاجمان نشان می‌دهد که یا خریدها بر اساس نیاز تاکتیکی نبوده‌اند یا بازیکنان جدید هنوز با تیم هماهنگ نشده‌اند.
کوپا ایتالیا؛ فرصت جبران یا نقطه پایان فصل؟
حالا تمام نگاه‌ها به دربی برگشت کوپا ایتالیا است. بازی رفت با نتیجه مساوی ۱-۱ به پایان رسید و حالا روسونری برای صعود، نیاز به گل‌زنی دارد. این بازی نه‌تنها برای ادامه مسیر در جام حذفی مهم است، بلکه می‌تواند فصل را از بی‌حاصلی نجات دهد.
اگر میلان نتواند فرم بازی برابر اودینزه را تکرار کند، احتمال حذف از این رقابت‌ها بسیار بالاست. بنابراین، کادر فنی باید در روزهای باقیمانده تمرکز اصلی خود را روی بهبود هماهنگی در فاز تهاجمی بگذارد.
جمع‌بندی: مهاجمان میلان باید بیدار شوند
باشگاه میلان با تکیه بر تاریخ پرافتخارش و حمایت هواداران پرشمارش، باید به سرعت راهی برای بازگشت به مسیر موفقیت پیدا کند. عملکرد مقابل آتالانتا هشداری جدی بود؛ نه فقط برای مهاجمان، بلکه برای کل ساختار تیمی.
درست است که فوتبال پر از نوسان است، اما تیمی با این حجم از استعداد نمی‌تواند بارها و بارها در فاز تهاجمی شکست بخورد. اگر خط حمله میلان به سطح انتظارات برسد، نه‌تنها شانس صعود در کوپا ایتالیا بالاتر می‌رود، بلکه در رقابت‌های سری آ هم موقعیت بهتری برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان خواهد داشت.
