ماتزاری: استقلال برای من چالش‌برانگیز نبود! پس چه تیمی هست؟
در روزهایی که باشگاه استقلال به دنبال جذب یک سرمربی بزرگ برای شروع فصلی جدید بود، نام ماتزاری، سرمربی باسابقه ایتالیایی، بیش از همه شنیده می‌شد. مذاکراتی جدی در دو نوبت انجام شد، حتی دستیاران او راهی تهران شدند. اما ناگهان همه چیز متوقف شد؛ بدون قرارداد، بدون توافق. حالا ماتزاری زبان گشوده و پرده از راز این تصمیم برداشته است.
در مصاحبه‌ای صریح با روزنامه توتو اسپورت، ماتزاری گفت که پیشنهاد استقلال برای او “چالش‌برانگیز” نبوده است؛ جمله‌ای که نه‌تنها استقلالی‌ها بلکه فوتبال‌دوستان ایرانی را شوکه کرد. اما پشت این پاسخ چه چیزی نهفته است؟ آیا پروژه استقلال واقعاً فاقد جذابیت بوده؟ یا ماتزاری به‌دنبال چیزی فراتر است؟
پروژه استقلال؛ جذاب ولی مبهم؟
استقلال در سال‌های اخیر همواره تلاش کرده است تا از نظر فنی و ساختاری پیشرفت کند. از جذب بازیکنان بین‌المللی گرفته تا ایجاد مذاکرات با مربیان صاحب‌سبک خارجی. اما به نظر می‌رسد ماتزاری از پروژه استقلال قانع نشده است. او در مصاحبه‌اش تأکید می‌کند که تنها در صورت وجود پروژه‌ای روشن، شفاف و بلندپروازانه حاضر به بازگشت به فوتبال است.
«پیشنهادهایی از کشورهای مختلف، حتی از ایران و باشگاه استقلال داشتم. اما هیچ‌کدام از آن‌ها آن‌طور که باید، برای من چالش‌برانگیز نبودند.» – ماتزاری
مربی‌ای که به دنبال انگیزه است
ماتزاری ۶۳ ساله، مردی است با کارنامه‌ای درخشان: از هدایت ناپولی تا اینتر، از موفقیت در تورینو تا ساختن تیمی تهاجمی در رجینا. او نه تنها یک مربی باتجربه بلکه فردی است که به وضوح می‌داند از تیمش چه می‌خواهد.
در بخشی از گفتگویش گفت:
«بعد از ۲۳ سال مربیگری، اگر پروژه‌ای انگیزه‌ام را برنیانگیزد، کنار می‌مانم. فقط تمرین دادن کافی نیست، باید چیزی در تیم باشد که من را قلقلک دهد.»
برای ماتزاری، چالش مربیگری تنها در پرداخت حقوق بالا یا نام باشگاه نیست؛ او به‌دنبال هماهنگی کامل بین مدیریت، بازیکنان، ساختار تاکتیکی و چشم‌انداز حرفه‌ای است.
تجربه‌های طلایی؛ از ناپولی تا تورینو
بررسی رزومه ماتزاری، به‌ویژه عملکردش در ناپولی و تورینو، نشان می‌دهد که او مرد پروژه‌های سخت و نتایج بزرگ است. خودش می‌گوید:
«در سوپرکاپ مقابل فیورنتینا، حتی یک شوت هم روی دروازه ما نیامد و ۳ گل زدیم. با اینتر هم ده‌نفره مستحق پیروزی بودیم اما بازی را به ناحق باختیم.»
در تورینو، تیم او بیشترین بازیابی توپ در زمین حریف را داشت. تیم‌های تحت هدایتش همواره تهاجمی و منظم بازی می‌کردند، برخلاف آنچه منتقدان به او نسبت می‌دهند.
تاکتیک‌دان منعطف؛ نه فقط ۳-۵-۲
ماتزاری شهرتش را با سیستم ۳-۵-۲ به‌دست آورده، سیستمی که تا همین اواخر توسط اینتر مورد استفاده قرار می‌گرفت. اما برخلاف تصور، او در تیم‌هایی مثل رجینا با آرایش هجومی ۳-۴-۳ بازی می‌کرده است.
او معتقد است تاکتیک را بازیکنان تعریف می‌کنند، نه مربی. همین انعطاف‌پذیری نشان می‌دهد که چرا او می‌خواهد وارد پروژه‌ای شود که ابزار و فضای اجرای افکارش را داشته باشد.
چرا استقلال نه؟
اینجاست که سؤال اصلی این مقاله شکل می‌گیرد:
اگر ماتزاری به دنبال پروژه‌ای با چالش است، چرا استقلال چنین پروژه‌ای نبود؟
شاید پاسخ در همین چند جمله خلاصه شود:
عدم شفافیت کافی در برنامه باشگاه
نبود هماهنگی کامل بین مدیریت و کادر فنی
نامشخص بودن اهداف و ساختار حرفه‌ای
تجربه‌های گذشته ناموفق برخی مربیان خارجی در ایران
او در نهایت گفت:
«می‌توانم برای قهرمانی، بقا یا میانه جدول بجنگم. فقط باید بدانم باشگاه چه می‌خواهد. فقط در این صورت بازمی‌گردم.»
استقلال چه درسی باید بگیرد؟
شاید رد شدن توسط یک مربی مثل ماتزاری یک شکست نباشد؛ بلکه هشداری برای بهتر شدن باشد. برای آنکه باشگاه‌هایی مثل استقلال بتوانند مربیان طراز اول را جذب کنند، باید سطح پروژه، شفافیت ساختار، و برنامه حرفه‌ای‌شان را بالا ببرند.
در غیر این صورت، مربیان صاحب‌سبک همچنان به پیشنهادهای ایرانی «نه» خواهند گفت؛ حتی اگر پول و امکانات فراهم باشد.
نتیجه‌گیری: پس کدام تیم برای ماتزاری چالش‌برانگیز است؟
بر اساس صحبت‌های او، تیمی که ماتزاری را به بازگشت ترغیب کند، باید دارای موارد زیر باشد:
چشم‌انداز مشخص و حرفه‌ای
ابزار لازم برای اجرای سبک تاکتیکی
هماهنگی کامل مدیریتی
انگیزه و هدف‌گذاری بلندمدت
اگر استقلال می‌خواهد روزی گزینه‌ای برای چنین مربیانی باشد، باید به این موارد توجه ویژه کند.
